'Het komt goed, lieve papa. Je gaat gewoon even slapen, en dan... komt het goed.' 'Hoe weet je dat?' vraagt hij voorzichtig. Het is even stil. Ik zoek naar een antwoord dat ik niet heb. Begin april 2020. De wereld wordt langzaam wakker in een nieuwe realiteit wanneer Rogier Duk plotseling onwel wordt en in het ziekenhuis belandt. Hij blijkt een van de eerste ernstige coronapatiënten te zijn op een moment dat er nog vrijwel niets bekend is over het verloop van de ziekte. Duizend vragen, geen antwoorden. Elke dag bezoekt Joosje haar vader op de intensive care; een plek die we vooral kennen van de angstaanjagende beelden in het nieuws, maar die abstract blijft tot je er geweest bent. Er wordt haar aangeraden een dagboek bij te houden, zodat haar vader zijn ic-tijd later beter kan verwerken. Alles schrijft ze op: van de intieme momenten met haar vader tot de grapjes van de verpleging. Met ontroerende eerlijkheid en een ijzersterk gevoel voor detail vertelt Joosje hoe haar eigenzinnige familie zich door de periode vecht die zoveel Nederlanders hebben moeten doormaken. Ik zie je bij de uitgang is een lichtvoetig familieportret over onvoorwaardelijke liefde in tijden van ziekte en zorg: hoopvol, geestig en recht uit het hart. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie