Franse filosofen hebben gedurende de hele twintigste eeuw een groot stempel gedrukt op de Europese en Amerikaanse cultuur. Niet alleen als academische denkers, maar ook als publieke figuren die de journalistiek en literatuur gebruikten om hun inzichten op een toegankelijke manier een brede verspreiding te geven. Jean-Paul Sartre, misschien wel de intellectueel van de 20e eeuw, was daar het bekendste voorbeeld van, maar ook Albert Camus, Raymond Aron, Michel Foucault en de van oorsprong Bulgaarse Tzvetan Todorov wisten de geest van de tijd niet alleen te verwoorden maar ook vorm te geven. In een reeks van acht colleges geeft Ger Groot een overzicht van de ontwikkelingen van de Franse filosofie in de afgelopen eeuw. Inhoud College 1. Inleiding H1. De proefschriften van Raymond Aron H2. De Franse wijsgerige traditie H3. De eigenzinnige denkers van Franse bodem: Bergson en Bachelard College 2. Existentialisme H4. De fenomenologie H5. Jean-Paul Sartre: Het zijn en het niet H6. Vrouw bèn je niet...: Simone de Beauvoir College 3. Heterodoxen H7. Het absurde leven: Albert Camus H8. Maurice Merleau-Ponty: gedrag en waarneming H9. George Bataille en de ontembaarheid van het heterogene College 4. Structuralisme H10. De taal als model: Claude Lévi-Strauss H11. Anti-humanisme H12. Michel Foucault: de structuur van de macht College 5. Post-structuralisme, deconstructie en differentiatie H13. Julia Kristeva: op zoek naar het subject H14. Jacques Derrida: deconstructie van de metafysica H15. Tegen het oedipus-complex: Gilles Deleuze en Félix Guattari College 6. Na mei '68 H16. De lotgevallen van het marxisme: Louis Althusser H17. De nieuwe filosofen: Bernard-Henri Lévy H18. Hedonisme: Michel Onfray College 7. De ongemakken van de moderniteit H19. Het einde van de moderniteit:Jean-François Lyotard en Jean Baudrillard H20. Emil Cioran: pessimisme als bevrijding H21. René Girard en de mimetische begeerte College 8. Neo-humanisme H22. Een hermeneutiek van het 'ik': Paul Ricoeur H23. Emmanuel Lévinas: het gelaat van de ander H24. Tzvetan Todorov en de nieuwe humanisten Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie