In De druppel van Frederik Baas leidt een burenruzie tot waanzin: Frederik Baas op z’n best! Nauwelijks voelbaar, zichzelf herhalend, je tergend met de verwachting van de volgende, en weer de volgende: de martelmethode waarbij je vastgebonden wordt en er om de paar seconden een druppel water op je hoofd valt is gekmakend. Steeds hoop je dat het zal ophouden, maar het stopt niet. Het gaat maar door. Vervolgens ga je uitkijken naar de druppel, dan ga je hem missen als hij opeens verdwenen is. En na verloop van tijd word je gek. Tom ging weg bij zijn ex omdat hij niet tegen haar troep kon en schreef vervolgens een bestseller over opruimen, rust en regelmaat. Hij leeft zijn leven in zijn kleine appartement met een ijzeren regelmaat: hij eet iedere dag om zes uur een vast gerecht voor die specifieke dag en kiest om halfnegen een film die rust en voorspelbaarheid biedt. Hij wordt knettergek als zijn bovenbuurman hem gaat stalken en zijn ritme onregelmatig verstoort – zoals bij de martelmethode van de druppel. Zo gek dat hij de bovenbuurman van de trap duwt. Hij moet van het lijk af, opruimen. Hij wil zijn leven terug. Frederik Baas (pseudoniem van Jan van Mersbergen) verlegt met De druppel opnieuw de grenzen van het genre spanning. Over Dagboek uit de rivier: ‘Vol suspense en met een verrassende clou.’ – VN Detective & Thrillergids ‘Mooi en ingetogen.’ – de Volkskrant Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie