De essays zijn op de huid van de tijd geschreven. Uiteenlopende modegrillen maken hun opwachting, van tatoeages tot het opzetten van het menselijk lichaam. Het uiteenvallen van Joegoslavië leidt tot beschouwingen over nationalisme en de verstrengeling tussen criminaliteit en politiek. Maar ook de stand van zaken in de academische wereld en de media komt aan de orde, en het statusverschil tussen man en vrouw. Ugrešić heeft overzicht en tegelijk schrijft ze op ooghoogte, vanuit menselijk perspectief. Zoals wanneer ze met taxichauffeur Boba door een landschap toert dat door patsers – onder wie rijke Russen – met terreinwagens kapot wordt gereden. Of in haar portretten van mensen uit het vroegere Oostblok die in Nederland als schoonmaakster werken of een winkeltje met producten uit hun land van herkomst beginnen. Een even zeldzame als welkome combinatie van ironie, compassie en een scherpe polemische blik typeert deze schitterende en uiterst relevante essays. Over De vos: ‘Een geraffineerd bouwwerk.’ – Trouw ‘Wie zo kijkt en schrijft, kan alle vergeefsheid glans geven.’ – de Volkskrant ‘Ontsproten aan het brein van een bijzondere schrijfster’ •••• – NRC Handelsblad Over Dubravka Ugrešić: ‘Een schrijver om te volgen en te koesteren.’ – Susan Sontag ‘Ugrešić denkt en schrijft precies. Ze heeft alles wat je van een intellectueel mag verwachten.’ – Arnon Grunberg Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie