Tussen 1750 en 1850 vormden de Zuidelijke Nederlanden het toneel van verschillende politieke omwentelingen. De Oostenrijkse, Franse revolutionaire, Napoleontische, Hollandse en Belgische bestuurders volgden elkaar in een snel tempo op. In het kader van de beoogde bestuurlijke centralisatie, stond het onderwijs tijdens deze regimewissels telkens bovenaan de politieke agenda. Vooral over het curriculum voor het secundair onderwijs werd hevig gediscussieerd. 'Revoluties in de klas' gaat uitvoerig in op deze debatten, en laat zien hoe het vak geschiedenis vorm kreeg en tegelijkertijd ingang vond in het secundair onderwijs. Centraal staat de vraag hoe de opeenvolgende politieke revoluties de didactiek en inhoud van het vroegste geschiedenisonderwijs hertekenden. Matthias Meirlaen schetst een rijk beeld van niet enkel de politieke debatten, maar ook van de verhalen en praktijken in het vroegste geschiedenisonderwijs van de Zuidelijke Nederlanden. Hij laat zien hoe oude didactische gebruiken voortleefden, wijst op de subtiele betekenisverschuivingen in de historische beeldvorming, en brengt de vaak verrassende persoonlijke invulling van leraren in de praktijk aan het licht. De lezer krijgt zo een geschakeerd zicht op de veelvormige dynamiek die het geschiedenisonderwijs tijdens de periode van de revoluties kenmerkte.