Ik heb altijd iets moois willen doen met mijn leven en hoop mensen met mijn verhaal te inspireren tot meer levensvreugde. Het zou mij een groot plezier doen, indien heel veel mensen mijn verhaal zouden lezen. Ik wil hen aantonen hoe klein hun zorgen soms zijn, en hen aansporen om een beetje meer te genieten van de kleine dingen. Bart is 16 wanneer er een tumor in zijn borstkas gevonden wordt. Hij krijgt chemo, wordt geopereerd en geneest. Maar helaas wordt hij na twee zorgeloze jaren een tweede keer ziek. En een derde keer. En een vierde keer. Zes jaar na zijn eerste diagnose wordt Bart terminaal verklaard. Je zou je voor minder boos, verdrietig of angstig voelen. Maar niet Bart. Vanaf dag één aanvaardt hij zijn lot en besluit hij om de tijd die hem rest vooral positief in te vullen. Door zelf zoveel mogelijk te genieten van de kleine momenten van geluk. Door de mensen die hem dierbaar zijn, te troosten en te begeleiden. En door mensen te inspireren tot levensvreugde. In Leef, nu ik er niet meer ben zijn Bart en Joris afwisselend aan het woord over Barts ziekte en wat die heeft betekend in hun leven. Een bron van kracht voor mensen die hetzelfde lot beschoren zijn, voor wie afscheid moet nemen van een dierbare of voor wie een moeilijke periode doormaakt.