Bas Kwakman wordt al van jongs af aan geveld door hoofdpijn. Pas decennia later belandt hij ten einde raad in de wondere wereld van bedrijfsartsen, psychologen, acupuncturisten, craniosacraal therapeuten, neurologen, wetenschappers, sjamanen en osteopaten. In afwisselend surreële, schrijnende en onthutsende dagboeknotities is de lezer getuige van de zoektocht naar genezing en naar een manier om lijden om te buigen in scheppen. Die zoektocht – vergelijkbaar met die van Tim Parks in Leer ons stil te zitten – voert behalve naar de krochten van de (para)medische wereld ook langs kunstenaars, schrijvers, politici, trustfondshandelaren, criminelen, filosofen en heiligen. En of die weg ergens naartoe leidt? Voor de lezer gaat het in deze bevlogen hoofdpijndossiers om de weg zelf. In plaats van een zelfhulpboek of een onversneden bekentenis is Flankhond een caleidoscopisch, pijnlijk eerlijk boek over hoofdpijn, poëzie en kunst. * Een regelrechte literaire ontdekking. – Maarten Moll in Het Parool over Hotelkamerverhalen *Het is zijn nauwkeurige, liefdevolle manier van observeren [...] die zijn vertelstem vleugels geeft. – Maria Barnas in de Volkskrant Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie