`Weet je, ik ben soms zo verschrikkelijk kwáád. Wat een onnozel tijdverlies is dit, zeg, dat hele idiote verwerkingsproces! We hadden moeten léven nu. Die boosheid vreet energie. Hondsmoe word je ervan. Soms kan ik het nog altijd niet geloven: heuh, is Roel echt wég? Hebben de kinderen dan geen vader meer? Clara Op 22 september 2011 stierf auteur, columnist en theatermens Roel Verniers op 37-jarige leeftijd aan kanker. Door zijn strijd tegen zijn ziekte openlijk te leveren, onder meer met de columns die hij schreef over de verandering die de ziekte in zijn leven bracht, en het beklijvende radio-interview bij Friedl, werd Roel Verniers voor vele lotgenoten een steunpilaar en een symboolfiguur. Een jaar later spelen zijn kinderen Anaïs (10), Wolf (6) en zijn vrouw Clara Van Den Broek een muzikale theatervoorstelling over het leven na papa's dood. De drie overblijvers vertellen samen het verhaal over drie mieren die na de zondvloed ronddobberen op een vlot van wrakhout. Of ze land in zicht krijgen is nog niet duidelijk. Hun verhaal, met illustraties van Philip Paquet, wordt hier voorafgegaan door de gedichten die Roel Verniers schreef bij de geboorte van zijn eerste kind Anaïs. Het gaat hier over zich zien te redden. Over een ideale wereld die ten onder gaat, en hoe dan zijn weg te zoeken. Over mooie herinneringen, en hoe daaruit kracht te putten. Over reddeloos verloren zijn, en het toch zien te redden. Over je plek kwijt zijn, en een nieuwe zoeken. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie