In 'Onbalans' wordt het onzekere voor het zekere genomen. In zuivere, naakte en diepe verzen peilt de dichter naar de waarschijnlijkheid van de waarheid. Deze strak gestructureerde bundel is het resultaat van een worsteling met de taal, waarbij deze in al haar uitgepuurde intensiteit verschijnt. Het formeel diverse Onbalans wordt bijeengehouden door de unieke en peilende stem van een dichter die al sprekende zo dicht mogelijk de perfectie van de stilte probeert te benaderen