'De Maansteen' bezorgde, samen met 'De vrouw in het wit', Wilkie Collins zijn faam als een van de populairste romanschrijvers van zijn tijd. Het boek werd door T.S. Eliot omschreven als 'de eerste, de langste en de beste van de moderne Engelse detective-romans.' Het verscheen voor het eerst in 1868, in afleveringen in het tijdschrift All the Year Round. De Maansteen is de naam van een kostbare diamant, die als verjaardagsgeschenk wordt gegeven aan de jonge Rachel Verinder. Het juweel is indertijd echter geroofd uit een Indiase tempel en er rust een doem op waardoor iedere bezitter wordt getroffen. Als de diamant in de nacht na Rachels verjaardag verdwijnt, rijst de vraag waar de schuldige moet worden gezocht. Zijn het de Indiërs geweest die hun heilige steen al jarenlang achtervolgen, of moet het huispersoneel van Lady Verinder worden verdacht? Op zijn bekende en niet van humor gespeende wijze schetst Collins een serie onvergetelijke karakters, die ieder op hun beurt hun verhaal doen. Hoofdinspecteur Cuff, huismeester Gabriel Betteredge, de filantroop Geoffrey Ablewhite en de godvruchtige Miss Clack zijn enkele van de figuren de lezer op onvervalst negentiende-eeuwse wijze meevoeren in het mysterie van de Maansteen en de verrassende oplossing ervan. Collins toont zich in de ontwikkeling en uitwerking van het plot wederom een meester die ook in onze tijd zijn gelijke nauwelijks kent. 'De Maansteen' kreeg drie sterren in VN's Detective & Thrillergids 1998: 'De Maansteen gaat over de doem die en diamant over een familie brengt. Een van de figuren is brigadier Cuff, gebaseerd op een beroemde Scotland Yard-inspecteur van die tijd, die op snelle, bijna moderne wijze, zijn speurwerk verricht. Doem, diament en deductie voor romantische langlezers.'