Als Sonja, de moeder van Chantal op dag thuis opeens valt, blijkt zij door een zware hersenbloeding getroffen te zijn. Sonja is dan pas vijfenvijftig jaar. Een door en door gezellig Brabants gezin, hardwerkende ouders die volop plannen hebben, zien van de een op de anders dag alles in duigen vallen. Sonja’s moeder heeft als gevolg van haar hersenbloeding (CVA) verlammingsverschijnselen, ze kan niet meer lopen en moeizaam praten. Het lange hersteltraject is zwaar maar het allerergste is de constante heftige pijn die Sonja heeft. Dag in, dag uit. Geen enkele pijnmedicatie geeft verlichting van de pijn. Tot ieders schrik overweegt Sonja na vier intense jaren pijn euthanasie. Ze is ten einde raad maar Chantal wil en kan haar moeder nog lang niet missen. Zij besluit op zoek te gaan naar deskundigen in pijnbestrijding. Wie en waar dan ook. Via professoren in Amerika, Engeland en België komt Chantal uiteindelijk in contact met twee neurochirurgen in Nederland. Zij hoopt dat haar verhaal een steun is voor ieder gezin in een soortgelijke situatie. “Geef nooit op. Ik heb altijd geloofd in de kracht van de wetenschap”, aldus Chantal die als een leeuwin vocht en nog steeds vecht voor de juiste hulp voor haar moeder. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie