Na een minder gelukkige jeugd lijkt voor Edo Kloosterburen het leven ten goede te keren. Angstige voorgevoelens van zijn ouders dat hij hen te schande zal maken worden gelogenstraft. Kunstzinnigheid waarmee zij niets op hadden gaat schuil in een oppassend leven als gezinsman en arts. Het kan verkeren als hij slachtoffer wordt van een misverstand. Alsnog lijkt de onheilsboodschap uit te komen. Het conventionele, maatschappelijke leven blijkt op drijfzand te berusten en de wetten der natuur zijn de enige zekerheden die het leven biedt. In dat tumult belandt hij tussen de botsing van oosterse en westerse culturen. Pogingen van de Irakese dichter en toneelmaker Haroun Mourgabi die te verzoenen lopen stuk op onverzoenlijke haat. Doof voor goede bedoelingen lijkt moord gerechtvaardigd om geluiden te smoren, al is het maar in een toneelstuk. Zo dicht bij huis raakt Edo Kloosterburen verdwaald in een duister bos. Wat is zijn bestemming? Hoe zal zijn leven eindigen? Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie