In Weg van de wereld neemt ze de lezer achterop haar fiets mee van Nederland naar Australië. Verschillende vrienden fietsen stukken met haar mee. Vooral in een land als Iran lijkt het verstandig een man aan haar zijde te hebben, maar de gastvrije Iraniërs laten veel vooroordelen als sneeuw voor de zon smelten. In Turkmenistan daarentegen krijgt ze samen met haar fietsvriend Norbert de schrik van haar leven. Aan China lijkt geen einde te komen, in drie maanden doorkruist ze dit land in haar eentje. Na 1700 kilometer rechtdoor over dezelfde weg in de woestijn en vijf weken zonder zich verstaanbaar te kunnen maken, komt ze zichzelf behoorlijk tegen. In Myanmar wordt ze constant achtervolgd door mannen op brommertjes. Levendig omschrijft ze haar waarnemingen op het gebied van cultuurverschillen, problemen onderweg en ontmoetingen met de lokale bevolking. Haar eindbestemming is het verjaardagsfeestje van haar vriendin Maria in Adelaide. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie