We spreken hun taal en delen hun humor. Denken we. Maar wie echt bij de Britten wil inburgeren, komt in een mijnenveld terecht. Dat ontdekte Hans Steketee toen hij met zijn jonge gezin in Londen ging wonen, waar hij zeven jaar als correspondent voor NRC Handelsblad verslag deed. In deze bekroonde columns beschrijft hij met zelfspot en een vleugje weemoed zijn dappere en niet altijd succesvolle pogingen de sociale codes van het eilandvolk onder de knie te krijgen. Over de valkuilen en het plezier van de Engelse taal. Over de kunst van het in de rij staan. Over doormodderen als hoogste ambitie. Over de vraag waarom de Britten meer van huisdieren dan van hun kinderen houden. En over de vraag waarom de ene helft van de Britten bij ‘tea’ aan eten denkt en de andere aan drinken. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie